Zincirleyip hapsettiğim, dizelerimi,
Aldım geriye.
Özgür olup ağaç yaprağı gibi,
Yüreğime tutundular.
Uçuşup koşuştular gülerek,
Kim isterse ona.
Sevindim,
Sevdiceğim gibi.
En güzel sesini rüzgarın,
Yapraklarında duydum.
Adını ‘’Arzu’’ koydum.
Dinledim.
Gövdesine kocaman bir çivi çakılmıştı.
Kanı sızıyordu.
Okşadım.
Sevdiceğim gibi.
Düne dair cümleleri ona verdim.
Harflerini yaprak edip,
Dallarına astı her cümlenin.
Dizelerim çoğalıp gülüştüler.
Hışırdamak için,
Rüzgarı bekleştiler.
Gördüm.
Ağırlığım azaldı.
Yüreğim ferahladı.
Ağladım.
Sevdiceğim gibi.
ÖZDENER GÜLERYÜZ
Özdener GüleryüzKayıt Tarihi : 9.12.2010 09:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gövdesine çivi çakılmış bir ağacın, Küçük yapraklarının rüzgarda çıkardığı ses'e emanet edilmiş geçmişin cümleleri ve özgürleşmiş dizelerin anlatımı.
Güzeldi sayın Özdener Güleryüz, kaleminize sağlık ...
TÜM YORUMLAR (1)