Sevdaya Zulüm Şiiri - Şiirimsi Adam

yumdum kirpiklerimi
aydınlığa,
yürüdüm
rengarenk ışık huzmelerinin arasından geçip
karanlığa,
sanklanmış
saklı kalmış düşün seyirlerinin arasında,
kayboldum,
savrulup baştan başa
bir avuç yalnızlıkla...
bir kenar mahallede
bilye oynayan karartı çocuklara
veya
mezopotamyanın yaşlı coğrafyasının
çatlak toprağına bakıp,
mecnun'u anlamak,
mem i zin'e kavuşturmak...
getirmek dize en çıyansı hıyaneti...
götürmek kara perdeleri göklerden...
oysa...
yer yoktur bu tozlu sayfaların arasında,
sevdaya zulmün...