Sevdaya sürgün Şiiri - İsmail Koca

Hasretinle yüreğime zehirli hançerini vur
Vur ki aşkın gücü alıp çöllerde gezdirsin beni
Seraplarda dolanırken al beni uzağa savur
Aşkın bin umut ektirip canımdan bezdirsin beni

Aşk kurşunu işlettiler bulunmuyor ki dermanım
Çaresiz kalmışım işte dürülmez gönül fermanım
Zamana dur diyemedim doluya kaldı harmanım
Sevdanın kör silindiri aşk ile ezdirsin beni

Sevda böyle bir şeydir bak sana unutturur beni
Başını alıp gitsen de yüreğim unutmaz seni
Saçım başım yoldurursun bu ruhum taşımaz teni
Sevdamızın sık süzgeci gönlünde süzdürsün beni

Bir çift yüzüğü asarken duvara ciğerim ağlar
Gözümde akan yaşlarım ne ki yüreğim çağlar
Sevdanın esiri oldum karasevdam gönül bağlar
Yanardağ lavları değil aşk odu kızdırsın beni

Fizani vurulmuş aşkın oku yaran ki derinden
Bin tabip derman bulamaz çaresizliğim serinden
Gönül gözüm bekler yolu kıpırdamazsın yerinden
Gönül deryanda salın yok sevdaya yüzdürsün beni