Sevdaya Serenat/ Düz yazı

Ey yar,
Cana can katmak nedir bilir misin; yüreğinin her bir katresine o canı koymak ve onun için yaşamaktır.Attığın adımda, yürüdüğün yolda, aldığın nefeste onu hissetmektir.
Sevdanın mekanı yok, zamanı yok, yeri bucağı yok.Yumruk kadar yüreğin neresine sığar dağlardan yüce sevda bilmiyorum ama bildiğim bu sevda yaşama gücümü kesmiyor.Daha çok yaşama arzusu veriyor bu garip, bu boynu bükük, bu yaralı gönlüme.
Ne soluğunu hissederim ne gölgende bir izim var.Uzak diyarların türküsünde salınırken sen, ben seni düşlerimde severim ve bir gün, bir an bile sitemim olmaz ne hayata ne sana ne seni Yaradanıma.
Can, can içre can.Dün yolda bir can ruhunu teslim etti, kimsesi yoktu yanında.Öylece bir anda düşüverdi ve gitti.İçim yandı yalnızlığına, sonra düşündüm de ferahladı içim.Yüreğinde bir can vardır mutlaka canı kadar sevdiği ve onun sevgisiyle gitti yolculuğuna...
Sen giderken, ben giderken o son nefeste elimiz yüreğimizde olsun can. Seven yüreğin sevdasını, o sevdanın yuvasından başka kim tanır...Kendine iyi bak..Öptüm gül yüreğinden.

Ve bil ki her kiraz mevsimi bendeki can, seni kucaklayacak..Unutma, biz seni seviyoruz.