Sevdaya Düşmeye Gör Şiiri - Nilufer Ucuk

Bir kere sevdaya düşmeye gör,
Durgun sular kudurur.
Akıl başta sanır mısın durur.
Yürek deli divane olur...

Bir kere gurbete düşte gör,
Kimsesizliği,çaresizliği,
Dosta olan özlemi...
Yalnızlığı sen,işte o zaman gör!

Yalnızlık Allah a mahsustur.
Yürek mi,yalnız yoksa beden mi...
Yoksa ruh mu, mahsur...
Esareti sen,işte o zaman gör!

Al urbanı sırtına düş yola.
Dünyayı dolaş onlarca kere.
Kervan saraylar da ver mola.
İnsanları sen, iste o zaman gör...

Hakikata doğru çıkarsan yola.
İlahi sırlar olur yoldaş sana.
Gök yüzüne çıkıp seyredersin alemi,
Yer yüzünde de alem seyreder seni.

Bir kere sevda yolunda yürümeye gör,
Durduramazsın yangınını,harını.
Dünya dönmese,güneş doğmasa...
İşte o zaman,İlahi Aşkı gör!

Sevdiğini bir gün görmesen,
Sevdalının sesini duymasan,
Rüyaların kabusa dönüşür.
İşte o zaman yaşamak zul olur!

Senin dışında hayat devam eder.
Sensiz kalabalık,kıyasıya savaşır.
Gülen gözler,şuh kahkalar,
Neşe dolu naralar ortalığı çınlatır.

Senin yüreğin hicranla kavrulur...
Sigaran sağ elinde,çay bardağı solunda,
Gözlerin uzak diyarlara kenetlenir.
Hayalinde bir sululet gülümseyip durur...

Bir kere sevdaya düşmeye gör,
sanır mısın akıl başta kalır.
Ruh bedende döner döner durur.
İşte o gün ruhuyun yandığı gündür!