Sevdasını Unutmayan Ben Gibi

Nicedir yüreğimde bir nehir akıyor uçsuz bucaksız
Demiri pas, çıması çoktan küf tutmuş
Gamı dağlar kadar büyük
Sevdasını unutmayan
Ben gibi
Alabora olan yelkenlim
Uzaklaştıkça şu kıyıdan
Büyüyen endişelerim
Dizildi
Rıhtımlara
Şu vurgun mağduru
İçimde ki
Çocuksu korkularım
Dingin ve nefessiz
Öldüm, öleceğim
Uzat o ellerini
Eğer
Yakalayabilirsen
Gel kurtar enkazımı
Kurtar beni kurtar, ruhumu tırpanlayan şu acılardan
Cesedimi şu sularda koyma, al götür beni çıplak topraklara

Yanaklarımdan değil tüm içimde akıyor gözyaşlarım
Güneşin vurmadığı elemin bol olduğu yerde
Zulmü devşiren kahredici anlar
Hep yüreğimde
Yaşamım çoktan
Örselendi
Çığlıklarla
Figanlar yükseliyor benden
Oy
Sanki içimde kocaman
Dağlar ağlıyor
Yaşamı azaba
Kedere, acıya, eş düşen
Yas tutan
Sığınacağı yeri olmayan
Evladı gözleri önünde devletçe şakağında vurulan
Köyü, yakılan köyü yıkılan ölümü yaşayan anneler gibi
Kırıldı kolum, kanadım hiç tutmuyor elim, yine boğuluyorum
Cesedimi şu sularda koyma, al götür beni götür Şirvan’a, Mutki’ye

Ciğerim, yelkenlimin sahillere demir atacağım zinciri kırık
Dört bir yanımı saran beni zifiri karanlıklar götüren
Yüreğimi dağlayan
Bedenimi yakan
Ateş, volkan
İçimi kemiriyor hem de kızılca-kıyamet
Her yandan vuran dalgalarla sürükleniyor, tükeniyorum
Cesedimi şu sularda koyma, al götür ölümüne özlediğim topraklara

20.11.2016
İstanbul