Yürü be hey canda can,
Sana açılsın yollar;
Sana açılsın cümle
Duaya uzanan eller.
Sen ki dünya denen
Bu isimsiz cennette
Güzel olan ne varsa
Lâyık olan bir kuldun.
Duy desem can-ı gönülden
Duyar mıydın ey yürek?
Sen ki vefa denen kaleyi,
Kökünden sallandırdın.
Sen ki alıp eline kazmayı,
Kökünden söktün özümü.
Haydi şimdi ağla,
Şimdi sarıl pişmanlığına da
Kıvrım kıvrım kıvran,
Sancılarla inle.
Utan kendinden de
Vazgeç yaşam perdesini
Her gece kapayıp
Sessizce açmaktan
Gün ışığıyla
Ve göm kendini
Utanca sarılıp
Yerin bin kat altına
Vedalaşmadan sevdandan.
17.12.2009
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 17.12.2009 23:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
