&…Sevdanın Son Demi…&

Sonbaharda açan derviş kokulu gonca güldün sen
Rüzgarinin kapılarda beklediği hasrettin sen
Binlerce yıldır ariflerin sahile yazdığı efkârdın sen
Akif bakışlı, Arvasi sözlü hüzündün sen
Yanmasını bilenlere hem köz, hem ateştin sen
Hakikat sofrasında âşıklara demdin sen
Zamanı yok sayan, asırları çatlatan sestin sen
Gönüller hicranlıyken hicranlara düşen yağmurdun sen
Firavun dolu sokaklarda hakikat diye inleyen ümittin sen
Kararan gecelerde nur arayanlara ışıktın sen
Fırtınaya, zahmete eğilmeyen koca bir çınardın sen
İstanbul hiç ağlamadı bu kadar çünkü özlenendin sen
Seni gören nasıl korkmaz ki hakikatin kılıcıydın sen
Uzanan eller dokunamaz ki sana Medine’nin son sevdasıydın sen
Senide anlayamadılar ama milyonların kurtuluşuydun sen
Ebedlerden cennete uzanan sevdanın kalemiydin sen
Adı aşk olan bu yolun yolcusuydun sen

28.11.2010
Yavuz selim ÖTEN
İstanbul-Üsküdar