Sevdanın Kırık Saatleri

Cam kırıkları arasında
yürüyen ayak sesleri
hangi rüyadan döküldü bilmem
yağmurlu cam mekânlara

Kedi gözleri
yeşil fosfor gibi yanar karanlıkta
senin olmayan
sokak lambalarının altında

Sabret diyorsun
sabır bir kuş mu
kanat çırpar mı göğsümde
yoksa ölü bir balık
suda yüzer gibi

Gözlerinden
çıplak ayaklı çocuklar
koşar durur
hangi bahçeye
hangi unutuluşa

Ay parçaları
ellerimde eriyip gidiyor
tuz tadı
dudaklarımda kristalleşiyor

Sen
bir kapı gibisin
açılmayan
arkasında ne var
kim bilir

Hasret
kırmızı bir iplik
bağlar beni
hangi makinenin
sarrafına

Tebessüm
düşer yere
yaprak gibi
kim toplar
kim yakar

Menzil
kelimesi
ağzımda çürük diş gibi
çıkaramam
yutamam

Kısmet
bir sayı mı
hesap makinesi
çalar sabahları
uyanırsın

Duy
işte
cam kırıkları
hâlâ yürüyor
rüyanda

Turgay Kurtuluş