Sevdanın İzinde Şiiri - Huban Asena Özkan

Gün batımında kırılan bir dalga gibi geldin,
Sevda, sessizliğime çarpan ilk şimşek oldu.
Aşk, bulutlara yazdığımız o gizli mısra
Gecenin koynunda ürkek ve titrerken yıldızlar,
Umut, yüreğimde çağlayan bir nehir, kayalıklarda filizlenen sarmaşık
Hayal, bahar dallarında tomurcuklanan bir çığlık
Sonbahar yaprağında savrulan renk
Ve düştüğü yerde yeniden doğan bir çocuk cesareti

Rüzgâr adımızı uçurumlara savurdu
Kavuşmak, iki yıldızın çakıştığı an
Gökte bir yara yeryüzünde bir yangın…
Sen, bir gülün katmer katmer açılan hikâyesi,
Ben, toprağa düşen tohum
Yağmursuz kaldım ve köklerim çatladı…

Geceyi yırttım, şafak sökene dek
Hayal, denizin dibine çizilen bir harita mı, gözlerinin derinliğinde yolumu kaybetmek mi?
Kavuşmak, yıldızların dilini çözmek mi, dilini yutmak mı?
Yoksa
Özlem sancısıyla büyüyen bir hançerin boğazıma batması mı?

Bırak, sözlerimiz duman değil kor olsun
Tenimizde yanan izler, yollarına meşale.
Dağların ardından doğan o tek güneşe tutun
Sevda, Umut, Hayal…

Kavuşmak, bir ömür sürüklenen çığlıkta
Suskunluğu paramparça eden bir isyan