Sevdanın İsyanı Şiiri - Murat Tuğci

Bir şarkı oldum çoğu zaman
Benimle yanan gönüllerde
Bir çiçek oldum bir zaman
Onların süslü bahçelerinde
Sonunda soldum her zaman
Hep ağıtlar yakıldı ardımdan
Çok sözler verildi
Benden hiç ama hiç vazgeçilmeyecekti
İlk günden son güne
Hiç eksilmeden hep artarak
Ben yaşayacaktım!
Hep devam edecektim,
Sonsuza kadar...
Ne oldu şimdi ey sevdalılar
Bana övgüler yağdıranlar
Ne hakkınız vardı ki
Neden yaptınız bunu bana!
Neden öksüz bıraktınız beni
Neden sahip çıkmadınız bana!
Hani hep sizindim
Sizlerdiniz biricik yuvam
Dünya durmadıkça hiç olmayacaktı
Ne derdim ne de tasam!
Gözlerinizde gezdirdiniz
Gönüllerinizde misafir ettiniz
Bana hiç söylemediniz
Bunların hepsi yalan
Yaşanmayacak hiçbir zaman!
Söyleseydiniz giderdim o zaman
Başka gönüllere başka gözlere
Kaldıramazdınız beni işte o zaman
Tozlu raflardaki hikayelerin içine!
Bana çok isimler taktınız
Kiminiz yalanı sevdi kiminiz ihtirası
Kimse sevemedi doğrusunu
Riyakarca bana yandınız
Sadece bana sarıldınız
Çok yanlış tanıdınız
Başka zevkleri isimleri
Ben sandınız...
Farkıma varamadınız
Ben...
Sizin işiniz bitince savurduğunuz
Bir kenara attığınız
Hiç hatırlamadığınız
Yalan ve ihtiras sandığınız
En yakınınız...
Belki de düşmanınız
Aslında tek dayanağınız
Solmuş unutulmuş yorulmuş
Kayıp sevdanız!