Eskitemediği anların
Tavanda dans eden gölgesinde
Seyredilirken buldu kendini
Ödünç sevgiler çoğaltırken şehir
“Sevdanın gölgesi değil hakkım”
Diyerek gülümsedi burukça
Beklerken tenine
Sıcak terlerle akacak
Sevişerek çoğalacak birini
Gizlerde kırıldı, yaş aldı
Yaşamın yan koltuklarında
Büyüttü delik ceplerinde
Bugünü yok eden geçmişin
Savunmasız korkularını
Asılırken yalanlı gülüşler
Kırgınlık, küskünlük halkalarına
İsyan ve alevli yasaklar
Saçlarında kızıllara boğuldu
İhanet çukurlarında
Tüm şehir esrikken geceye
“Hakkım değildi gölgede kalmak”
Diyerek gülümsedi burukça
17 Aralık 2006
Kayıt Tarihi : 18.12.2006 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Burukça Gülümsedi Kadın . Delinmiş ceplerine sığdırmaya kalktığı dünler, bir bir düşerken ellerine; savunamadı kendini, bilinmez yarınlar korkusuyla. Sonu görünmez uçurumlarda unutulmuş aralıklardan; girse de içeri güneş, bahar; düşmekten korktu her keresinde, yalnızlık tohumları büyürken içinde... Yalanlı dünlere asılmış çiğdemli bahar gülüşleri; ince sızılarla dantel dantel oyalanırken yaşamının kenarlarında, kırgınlık, küskünlük, incinmişlikle ürettiği süsler ağır geldi bedenine. İki soluk arasına sığdırdı o kocaman bir yaşam... . Değişmiş olsa da yüreği, aynaların sözleri yıllar öncesiyle aynıydı, eklenen çizgiler ötesinde Kara bir gecenin eteklerinde oyalanırken, tavanda dans eden eskimeyen anılar gölgesinde; seyir eden değil, seyir edilen buldu kendini... . Saçlarında parlayan yalansız kızıllara rağmen, boğulduğu ihanet çukurları; düğün arifesinden dönen gelin gibi, aştığı ateşten yasakların isyanlarında alevlendi o gece. Gizlerle kırılan, çöken, yaşlanan o, beklemişti yıllarca; onunla çoğalacak, yeniden var olacak, onunla bütünleşecek birini... Zamansız bir vakitte tenine akacak sıcacık terlerle, sevgiyle yoğrulmaya hasretlenerek; tüketmişti zamanları yaşamının yan koltuğunda... . Tüm şehir uykudayken, iki soluk arasına sığdırdığı dünlerde; “sevdanın gölgesi değildi hakkım” diyerek burukça gülümsedi kadın... . 17 Aralık 2006 Nesrin Göçmen . Nesrin Göçmen
Tavanda dans eden gölgesinde
Seyredilen buldu kendini
Ödünç sevgiler çoğaltırken şehir
“Sevdanın gölgesi değil hakkım”
Diyerek gülümsedi burukça
Beklerken tenine
Sıcak terlerle akacak
Sevişerek çoğalacak birini
Gizlerde kırıldı, yaş aldı
Yaşamın yan koltuklarında
Büyüttü delik ceplerinde
Bugünü yok eden geçmişin
Savunmasız korkularını
Asılırken yalanlı gülüşler
Kırgınlık, küskünlük halkalarına
İsyan alevli yasaklar
Saçlarında kızıllara boğuldu
ihanet çukurlarında
Tüm şehir esrikken geceye
“Hakkım değildi gölgede kalmak”
Diyerek gülümsedi burukça
+10 Yürğinize sağlık. İlhamınız kadim olsun.
“hakkım değildi gölgede kalmak”
diyerek gülümsedi kadın
iki soluk arasına sığan dünlere...
.
Anlamı geniş dizeler.
Hüzün ve kırgınlık akıyor harflerden.
Kim bilir..?
Gerçekler örtülüdür her zaman.
Herkes kolay kolay göremez...
Benim gibi tıpkı...
Sevgiler saygılar...
Mehmet Nacar
Tebrikler.
Güzel şiirinizi okumak zevkliydi.
Kaleminize yüreğinize sağlık.
Sevgi ve saygılarımla...
Ve...Şiirin tamamı muhteşemse de bence öz'ü...3.kıt'a...
erkekler kadının bu meziyetlerini unatabilyor. lakin bazı kadınlar da kendilerinin nerede bulunduklarını, yaşama amaçlarını, neye yaradıklarını unutuyorlar, ve koparılmayan bir gül güibi güzelliğini yaprak yaprak söküp atarak pişmanlıklarıyla kalıyorlar.
ve benim anlayışımda en güzel kadın sevilen kadın oluyor. hiçbir insan güzelliğini gurur meselesi yapmamalı.
nesrin hanım şiir5ini okuduktan sonra bunları düşündüm ve senin şiirin olduğu için sakınmadan yazdım.
enişteme (toprağıma) selamlar.
saygılarımla:
rr.akdora
TÜM YORUMLAR (10)