Toprak altına doğru aşkı sürükler nehir;
Gökten alev yağıyor, dağlardan erimiş taş;
Bizi de davet etse Pompei denen şehir;
Taş kesilsek seninle bedenler sarmaş dolaş.
Donmadan önce uyur hasretten yorgun beden;
Yanmadan önce üşür yalnızlıklara giden;
Kıyıya vurur sabır yok iken hiçbir neden;
Tükendikçe kalplerde aşkın varoluşları.
Üstünü kapatsa da sabır denilen perde;
Dumanı görünmeyen bir yangın var içerde;
Hala umut var ise yürek denilen yerde;
Boşa değil şairin gözyaşı döküşleri.
Coşari, Tanrı bile affeder yananları;
Sen de affet kendini tanrıça sananları.
Dil dönmez, kalem yazmaz onca yaşananları;
Hangi şiir anlatır aşkta tükenişleri?
Kayıt Tarihi : 3.9.2019 18:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!