Sevdana Korsan Şiiri - Adnan Durmaz

SEVDANA KORSAN

Denizlerden libas giy
Gülüş şelalen çıplak
Kalebendin olmuşum
Ay yaylası alnına

Sen ki benim tutsaklığım kesildin
Ben ki senin zincirine vuruldum

Denizleri hatmettim
Kıvrım kıvrım suyun sırrı
Ebrulandı alın çizgilerimde
Ki sirenler çelemez aşkımın mendireğini
Ben gönül pusulamı sana ayarlamışım

Kalebendin olmuşum
Ki sende
Gözlerimi kaybettim
Demem o ki
Ben senden gayrısına kör etmişim kalbimi

Geceme ay olasın diye
İçime can dolasın diye
Yitiğinim
Bulasın
Diye
Seni alıp kaçmışım köle pazarlarından
Ben senin kölen olmuşum
Sen benim efendimsin

Bütün limanlarda bekleyen
Bütün limanlarda yiten aşk
Ömür dedikleri kaçmakmış fırtınalardan
Kovalamakmış kasırgaları
Ömür ki sensiz bir deli sürgünlükmüş
Gerisi yalan

Bir gülüş olarak
Ömrüme akan şelalem olduğunda
Varlığın denizler deryalar boyu şakrak
Ki sensiz
Zaman ki ağır aksak
Anlamışım ki yaşamak
Bütün kara sularında seni aramak
Kulpsuz amphoralarda çalkalamak
Aşkı ve kaderi
Yedi deryalar geçtim
Yol yitirdim ay yaylası alnında
Ki bilirim avucumun içi gibi tüm denizleri

Bana seninle verilmiş kün emri
Çün daha önce yoktum
Ki sende hiçken yok oldum
Yokken de varken de hiçinim senin
Vü senden sonra da olmayacağım

23-şubat-2006
adnan durmaz