Sevdâm Üşüyor Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

Aşk vurgunu bir sevdânın nehrinde
Îtikafa girdim, sükût zihnimde
Kırık dökük şu gönlümün şehrinde,
Uzâk tut yelini sevdâm üşüyor.

Sükûtun mabedinde dilim çarmıhta
Yollar arap saçı ayaklar mıhta
Ne ararsın kalbimdeki yarıkta
Açma kapıları leylâm düşüyor

Ne gönlüme dokun ne gönlün yansın
Ne hayale kapıl ne ömrüm sansın
Yaktığın yer belli cürmün kadarsın
Aklına uydukça dünyâm şaşıyor.

Izdırâp kırbacı nâzil olurken
Rûhumda, acıya nâil olurken
Azılı mahkumlar azîl olurken
Kader mâhkumuna Mevlam acıyor

Gözyaşını merhem edip her gece
Kucağına sığınır yaralı serçe
Gönlünden geçeni gelipte mertçe
Söyleyemeyince sabrım taşıyor.

Yüreğine bahar sürdüm zamanın,
Geç kalmışa benzer hani amân'nın
Yüreğime sapladığın kama'nın,
Ucu zehirliymiş,kalbim yaşıyor.

Konuşmanın köşesine çekildim
Âlem sukût edince ben irkildim
Sezâiyim bak karşına dikildim
İşte! sözleriniz yaram kaşıyor.