Sevdam Şiiri - Murat Bağış

Önce ağlamayı öğrendim
Pencere önlerinde zamanı adımlamayı
İflah etmez hastane koğuşlarında
İsyanı öğrendim
Gecenin gönüllere çizdiği koyu renklere
Çizgi çizgi ayrılığı işledim
Sensiz saatlerime
Yılların darbelerine kalkan oldu düşlerim
Zehirlerden arıtıp
Bir ömür yüklediğim bedenim
Küskün şimdi hayata
Bir çift ağıtla yürüyorum acılara
Ayaklarına kapanıyorum umudun
Hastane köşelerinde
Yaşama dileniyorum
Ölüm dağıtıyor beton yürekler
Hedef oluyorum
Hayatın acımasız darbelerine
Üzgünüm...
Ümitsizim...
Kıskacında boğuluyorum dikenli hülyaların
Oysa güneşin boyun eydiği bir sevdayla
Açılmıştım zamana
Damla damla eridi saniyeler
Adım adım yürüdüm kararmış sayfalara