Güller ağlıyor, ölümün bahçesinde.
Zehir havaya karışmış, ciğerimi yakıyor.
Şehir soluksuz kalmış, bahar hüzünlü.
Denizleri kurutmuş gözlerin, intihar sebebi.
hekimler çaresiz, ürkek düşlere.
Fidanların boynu bükük, çaresiz feleğe.
Aşıklarla beslenmiş, çınarlar, göller...
Kalemler kırılmış, mürekkep tükenmiş halime.
Mutlu bir tek anıyı, anlatamamış şiirler.
Bazen ise en acısı içki sofralarının mezesi.
Sevdalıların yürekleri bir olmamış.
Hiç bir zaman...
Dağlaro delmiş,çölleri aşmış ama;
Benimki gibi çarpmamış...
Kayıt Tarihi : 2.10.2010 22:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Türkel](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/02/sevdalilarin-yurekleri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!