Sevdalıca Güzelin Şiiri - Seyfi Karaca

Aşkı andım...
Tehirli uçaklarda göğsü yarılıyordu gökyüzünün
Sustu birden gürültüsü uzakların yabani
Yıkılacağını bile bile salıncak köşklü sarmaşıkların
Sağırdı sanki duvarları ben duydum..
Sıkıca sarılmış bir dönemecin sarkacında yitik zamandı örülü koza
Günahını kendi boyundan ölçerek sönen ışıkların
Islak sokaklarında yağmur
Büyütür gibi içe gizlenmiş saklılarını vakti eren sırrıyla
En tavındayken küskün bir topraktı yollarda gezen yalnız
Ben gördüm..
Pencerelerinde başı dönen bakışların etrafı hep sarılıydı ateşin ve yangın
Karanlıkta kimsesizliğini geceyle paylaşan ay gibi
O sessizklikte aşkın adını andım
Bir tutkun çiçeğin doğuşuyla ayak sesleri divaneydi gelen
Var gücümle aldım koynuma sarındım közünü
Halden hale göçen hüzündeymiş kendi
Bağrıma bastım kendini benden bileni
Sevabına erdim...
Sevdalıca güzelin

Seyfi Karaca.........Ocak / 11