Sevdalı Düş Şiiri - İzzet Yaylacı

Bir çocuk misali gece rüyamda,
Bulduğum taş bebek düşer elimden.
Hıçkıra hıçkıra hep ağlasam da,
Haberdar olmuyor kimse halimden.

Pencerem açılar bir soluk cemre,
Dökülür bir gülün yapraklarından.
Sonbahar düşleri haykırır ömre,
Baharsız bir şehrin sokaklarından.

Rüya mı gördüğüm,her gün her akşam?
Kim gelir,kim gider bir ben görürüm.
İçine düştüğüm düşten uyansam,
Yalnız kıvranırım,yalnız ölürüm.

Bir güzel uğurlar uzaktan beni,
Kördüğüm günlerin gecelerinde.
Arar da bulurlar uzaktan beni,
Bir ben yokum, her şey yerli yerinde.

Aynamda saç telim ışığa hasret,
Azrail başımda kıvranır durur.
Ben ki,bana yüklü kutsal emanet,
Anladım ey nefis senden korkulur.

Bilsem de gördüğüm gülmeye değmez,
Bindiğim her gölge musalla taşı.
Yetmez mi çektiğin? Kendini bilmez
Bir düşün sevdalı sır arkadaşı.

Araç/1996