Sevdalar ki Şiiri - Zeki Tüyen

sonsuzluğun ve geleceğin maviliğinde
erişen mutluluğudur yakut bakışların
üretken berraklığında ay ışığı
ve öyle bir sonrasızlık ki
şavkır sabahın menzilinde
bekleyişi arar kükreyen deniz
ve ipek simgelerin bende kalan süsü
yorgun akşamlarda tedirgin ve sensiz
sığınır acıların kuytu limanına
sevdalar ki dönülmez yollara uzanır
sevdalar ki ayrılık türküsü

yaşamak ve sevmek kadar kutsal
muştuların aydınlığında
hüzünden yana bin naz
ister ki dudağında ve yaşamın örsünde
okşansın gurbete karşı utkusal
ve yol ayrımında gövermiş anıları
oysa kanadı kırık kuşlar gibi çırpınırken
sözgelimi yağmuru dinle biraz
sevdalar ki katıksız zaman alır
sevdalar ki yalnızlık suları

geceye uzanan ellerin devinse diyorum
ve sevinse gözlerin
koşuşan çocukların sevinci içimde
ve içim sıra çoğalan umutların aklığı
çığlık çığlığa dokunuşlarda imge soyunurken
mevsimler değişse de değişmeyen yorum
sevdalar ki gözlerimizde donanır
sevdalar ki kurşun sıcaklığı

istanbul; 28.02.1982