Sevdal Polat Şiirleri - Şair Sevdal Polat

İnsan olmak suç;

Ben beni bende bulalı
Can medet dinlemem Tenden
Kıblem insan hak olalı
Arındı bedenim Kinden..

Ey insanlık, nere kula taparak·
Mülk allahın derler bilmez misiniz?
Önce kendimizle barış yaparak
Kötülük çarkını kırmazmısınız

Kara Sular..

Her şeyden uzak,
Bir Karadeniz sabahı
Duygular dağlar gibi
Dik başlı ve dingin.

Kırma Yar Beni

Hasretinle doldu gönül heybesi
Sensizlikle n'olur yorma yar beni
Yokluğunun girdabı kesti nefesi
Ne olur diplere vurma yar beni,

Koca taş.

Aşk ile sevda ile
Yaşanası bir dünya özleminde
Yanıp kavrulurken gönüller
Uzun uzadıya yollar

Konuşmak Suç

Yargısız infazım yapılır durur
Sordum niçin diye bize kıydılar.
Kimin için bu kan, canlar can verir
Neden" dedim diye suçlu saydılar.

İst. Küçük Köy Karakolu.

Günlerin üzerinden
Ağır silindir misali geçerken
On iki eylül faşizmi..

Sata sata bitti bu koca vatan
Gayrı can satılır şort pazarında
Şekerden palet'e satıldık atam
Siyonist yahidi Lort pazarında

İnsan hakkı dara düşmüş yargıda

Serin melten rüzgarlarıyla,
Bahar sıcağında
Üşüyen gelinciklerin
Gülüşleri savrulur

Ne Olurki.

Öyle yorgun dikilip durma başucumda
Bir nefeste anlatılmaz
Hayata dair yaşananlar,
Bak tepemizdeki