Sevda-yı Mahbuptan Gönül Usandı

Sevda-yı mahbuptan gönül usandı
Güzeller cefadan niçin usanmaz
Demez ki üftadem odlare yandı
Hak’tan haya kılmaz kuldan utanmaz

Tir-i müjganların cana dayandı
Vücudum ser a pa kana boyandı
Feryadımdan halk-i cihan uyandı
Dide-i ikbalim niçin uyanmaz

Ayaklar altında bıraktı sersem
Bari ölmeden bir vaslına ersem
Dertli hasretinle can verdi desem
Gelse mezarımı görse inanmaz