Sevda Ütopyası Şiiri - Muharrem Abut

Uçmak için kanat gerekmiyordu.
İnsan sevince ayakları yerden kesilebilirdi.
Hem sevinçler de insanı kanatlandırabilirdi.
Dünya, mutluluk denilen gezegenin,
Aşağılarında bir yerlerde
uyduya dönüşebilirdi.
Yıldızlar meselâ,
Konfeti gibi yağabilirdi,
Başımıza yukarılardan.
Kışın kar yağar,
Baharda çiçek açar,
Yazları mavi denizler serin olurken,
Sonbaharda sarı yapraklar
Sevdaya manzara pozu verebilirdi.
Yani herşey mümkündü ki;
Sevda, kendini imkânsıza zincirlemeseydi...