Sevda Süreci Şiiri - Levent Topludal

Varamadı sana cânım mektuplar,
Okumazsın diye yazılmıyor ki.
Artık bana mekan oldu kutuplar,
Bu aşkla yörende gezilmiyor ki.

Çıkan ateşimin düşmesi lâzım,
Şöyle bir buzlu su çeşmesi lâzım.
Ocağımda bir aş pişmesi lâzım,
İştahım hâlime üzülmüyor ki.

Zaman olur fakirliğe düşeriz,
Tuzsuz Deli Bekir'liğe düşeriz,
Dümdüz yolda çukurluğa düşeriz,
Başa gelecekler sezilmiyor ki.

Bir gün ye'se düştüm, öbür gün gama;
Bağrımda bekliyor vurduğun kama.
Söylenecek sözler birikti ama
Dilimin kilidi çözülmüyor ki.

Sen atını dağdan taştan aşırdın,
Hâl ehlinin bol sabrını taşırdın.
Sana zalim diyen oldu, şaşırdın;
Elâlemin ağzı büzülmüyor ki.

Ayrılırken: "Bitsin" dedin "birazdan",
Koydun tabağına çorba, piyazdan.
Senin gıdan süzülüyor boğazdan
Benimkisi gibi dizilmiyor ki.

Ayağa kalkarken çözüldü bağım,
Tarihte bir daha değişti çağım,
Donmuştu, yeniden eridi yağım;
Yüzüne bakarken kızılmıyor ki.

Bıraktım tarlayı ekin biçerken,
Bir oh dedim gönül ağrım geçerken.
Herkes bakakaldı senden göçerken;
Böyle kervan yola düzülmüyor ki!

Beynim çırpınırken tuzaklarında;
Siman da silindi, kazakların da;
Topladım kendimi uzaklarında;
Her gün dert içinde yüzülmüyor ki.

İnsanın yüreği öyle bir han ki,
Bırakmıyor Rabb'im bomboş inan ki,
Yâr olmazsa gönderiyor bir kanki,
Yoksun diye dünya bozulmuyor ki.
13 Kasım 2011