İnsanlar bir kumsal, hayatsa bir deniz...
Kimi zaman durgun...
Kimi zaman dalgalı…
Kimi zamansa, köpürür kudurmuşcasına…
Dalgalar kumsala her çarpışta, kumları sürükleyip götürürler.
Akıp gider kumları sakın bekleme! ..
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Şiirleriniz düştü önüme birden, kayan yıldız misali..Işığı yitmeden okudum bir kaçını..Işıdı içim..şiiri böyle seven biri yazmayı neden bırakır ki?.
Tebrik ederim..başarı dilerim..ve de sağlık-mutluluk..
Tıpkı geçip giden sevdalar misali…
Tıpkı göçüp giden hayatlar misali...ve devam edebilirdi şiir güzel daha da güzelleşebilirdi sevgili sibel devamını yazmayı dene nacizane bir tavsiye sevgiler hulyahuyuktepe
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta