Sevda mevsimi Şiiri - Dağlar Özügüç

Nisan yağmurları yumuşak olur
Hiç Kimseyi üzmek istemez
Her bacaya sanki eşit yağar
Denizciler rüzgarları iyi bilirler
Kuzey rüzgarını kararsız bulur
O deli rüzgara pek güvenmezler
Kuzeyin karakteri pek sert olur
Zayıfı kök salmamışı hiç sevmez
Buldu mu herşeyi ezer geçerler
Birde keyifle karşısında oturur
Marifetini bir güzel seyrederler

Nisan sonunda iklim değişir
Yağan yağmurlar da netleşir
Kırağı çiğ’e döner romantikleşir
Erken kalkar bütün hazırlığını yapar
Döküleceği yeşil yaprakları seçer
Ama o hep sevdalı menekşeleri arar
Çiğ taneleri mücevher gibi yapraklarda parlar
Böylece Işıltılı sabahları ilk o müjdeler
Ancak ömrü çok kısadır
Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte
İz bırakamadan geçer gider

Ya Kış ortasında yağan kar
Bulunmaz bir beyaz örtüdür
Yağınca tüm ayıpları örter
Çok saftır ve de temizdir
Gelecek bereketli günleri ifade eder
Hiddetini husumetini içinde biriktiren
Birde dolu var ki o deli dolu zalimdir
Bir yağarsa eğer
Başakların belini büker
Nebatlar onun önünde diz çöker

Ey rüzgar bari bu sonbaharda deli esme
Değme hercai menekşeme
Morunda yılların özlemi
Yeşilinde sevdamın hasreti yüklüdür
Bir şeyler götüreceksen eğer
Tepemize çöreklenen kasveti
Kara bulutlara kat da götür
Sevenleri çile çekenleri öksüzleri
Sonsuz bereketine kavuştur
Toprak ile yağmur birbiri ile buluşsun
Ekilen sevda tohumlar başağa dönsün