Sevda Mektebi Şiiri - İbrahim Halil Demir

Uykularım kaçıyor, nur cemalin her aklıma geldikçe,
Sabrım tükeniyor, yüreğimin sesini dinledikçe.
Ne zaman mutlu bir çifti el ele gezerken görürsem,
Romanlar yazıyorum başımda sevda yelleri estikçe.

Nabızım düzensizleşir kadife sesini her duydukça,
Yazdıkça hüzünlenirim sevdanın kalemini her elime aldıkça.
Parmaklarım uyuşur, sayfalar tükenir, aşkın mürekkebi biter,
Beni hayata bağlayan sevgi dolu gözlerini hep hatırladıkça.

Saçlarıma taraklar uyduramam, aynanın karşısına her geçtikçe
Rengarenk sevdan dokunmuş urbaları giyerim, aşkın devam ettikçe.
Branşında uzmanlaşmış hakimler bile,imzalasalar idam fermanımı,
Kapamam gözlerimi,mırıldanırım ismini sen beni hep seyrettikçe.

Çekerim hayatımın en uzun tespihini seni hep diledikçe,
Bir hoş olur insan, kuzular koyunların arkasından meledikçe.
Çok mürekkep yalamak lazım sevdanın mektebinde,
Sevilenin kadir kıymetini gerektiği gibi bilmek istedikçe.

Söylerim dertli dertli birlikte bestelediğimiz şarkıyı yürüdükçe,
Unuturum tüm dertlerimi neşelenirim seni her gördükçe.
Dünya bir yana, gamzeli yanakların, sevdalı gözlerin bir yana,
Şevklenirim sevda ormanlarının patika yollarında her koştukça.
04/05/2006