Sevda Mektebi Şiiri - Ümit Seyhan

Neva, sevdanın sekmesidir ayrılık,
Yegâh makamının tiz noktası gibi
Öyle bir andır ki kartal pençesinde
Tırnaklarını geçirip yüreğine belletir
Hedefinde bir hedefi olduğunu
Kurşunun yakıcılığını hissetmeden
Az önce

Duyarsın eşkiyalar kesmiştir yolu
Ellerinde senin teleğinden oklar
Bilirsin ki o zaman
Seni senle vuracaklar.
Saklarsın günden yüzünü
Gecelerde yol almayı seversin
Ve yenersin,
Çocukluktan kalma
Karanlık korkunu.

Neva,
Adını bir şiirde okuyunca korkma!
Her şiir bir vasiyet değildir
Korkma!
beyaz kağıta siyah düşmüşse namın
Korkma bendedir hala
Kanıma kanımla yazdığın diğer adın

Ayrılık sevdanın mektebidir Neva,
Ezberleri unutturup belletir
Yeni baştan başlamayı yasaklayarak
Ağlamayı öğretir mesala
Gözlerin kuru, dudakların suskun
Yer altından akan dereler misali
El yüzüne çıkamayacak kadar yorgun

Gökyüzü karar verir bahara
Ilık ılık serpeler yağmuru
Gözünün içine bakan toprağa

Neva, nevbaharı bilir misin?
Nevbahar, ayrılığın bir ucunun
Sevdaya değmesidir.
Değmesidir gökyüzünün toprağa,
Dengesidir Neva,
Sevdanın sevdada.

Bu günden sonra
Yazman asla, yemin ederim.
Adını ayrılıkla beraber
Sevda mektebinin duvarlarına...

Ümit Seyhan