Sevda Masalı Şiiri - Serap Demirtürk

-Sevmeyi Sen Canım Öyle mi Sandın? -

Eskiden hep sevdaların güzelliğine inanırdım...
Oysa bakıyorum da şimdi şu kanayan yüreğine,
Sevgiyle ağlayan iç sesinin hıçkırığını duyuyorum da
Neden diyorum ben de senin gibi...
Neden ki böyle umutsuz, sevdalar...
Neden ki...
Oysa her seher onun düşlerine dalarken
Gözünü açtığında onu görmek,
Onu yitirme korkusuyla uyumamaya direnen gözler
Gecenin karanlığında uykuya yenik düştükten sonra açıldığında
Sonsuzluğa davet o bakışlarla uyanmak…
Ne güzel olurdu.
Oysa bunlar düş ötesi...
Yok…
Sevdanın kalesi boş,
Ne kadar yürek sızlatıcı
Sahipsiz bir aşk masalının kahramanı olmak …
Yaşayan bilir bunu.
Onun yüreğinin içine girip de bir bakınmak,
Acaba benden bir iz, bir anı var mı demek…
Bir an,
Tek bir an için..
Milyonlarca karanfili bırakmak vardı o yüreğe;
Al kanlara karışsın da yanağı hiç solmasın diye.
Sadece derin bir ah çekiyorum
Şimdi sevda dediğinde dil
Ve sana uçurtmalarla sevgimi gönderiyorum.
Her bahar, gökyüzünde beni gör,
Unutulmayacağını bil.
Sen ister unut, ister unutma!
Yeter ki gözlerindeki hayat ışığı,
Gecemi bir yıldız gibi aydınlatsın,
Razıyım...
Bu, benim sevda masalımdı.
Sen nasıl seversin,
Senin sevda gerçeğin ne,
Bilemedim...

SERAP HOCA