Ağyâra ma’lûm olmaya, bu yürekli sevdâmız,
Ser verilir sır verilmez, şu zulmet-i Cihanda..
Ola ki kem diller fitneye dûçâr kılar,
Mevtâ olmak yeğdir, yaşamaktan şu anda.
İklîm-i şu’arânın adem-i kabûlüne sebeb,
Şi’ir-i sû-i kelâmdır, şâ’ire kişver-i gülistânda
Ânınçün edeb gerek, bülbüle müşâbehetde
Yoksa gül sitem eder, ‘aşk-ı nev-sûzânda
Ne âşıklar geldi geçti, min mâşûk-ı bî-haber,
Bâkî kalan sevdâ oldu, evâhir-i ezmânda.
Ne söylersin be hey Kemâl, vur mızrabın teline,
Aşklar sazsız söylenmiyor, şu ashâb-ı sühânda.
Kayıt Tarihi : 13.11.2009 10:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!