Hiçbir iklim açamadı
Bu kırlaşan ayrılığı
Bu gitgide bozkırlaşan gülüşünü...
Ve zannettim ki bu çılgınca rüzgârlar
Bu taçlanmış gelincik kuşanması
Bize pay bu newrozdan...
Oysa taşınmaz yükmüş
Sırtıma vuran rüzgârı hazan..
Ve anladım ki bir kaşık kıyamet kaldı sofrada
Alametlere üfleyen gözlerinde talan oldum
Yıkık dökük zelzeleler anımsatır halimizi..
Ve sırattan geçirdim iki kelimeli sevdalık izimizi..
Şimdi cehennem cehennem dolaşır oldum.
Ve divane oldum
Vakitsizce güneşi saklayan dağlarına.
Kayıt Tarihi : 15.8.2014 11:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İzzettin Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/08/15/sevda-iklimi-10.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!