Sevda Güncesi V (Deneme)

En anlamlı aşklar gurbette yaşanır derler. En yoğun duygular birleşirmiş o anlarda. Bedene sığmaz taşarmış.
Gurbet kelime anlamına bakıldığında fazlası ile sade. Ama nasıl bir kelime? İçinde barındırdıkları, çözemediklerim arasında.
Uzaklıkla eşdeğer bir anlam mı güdülüyor özünde.
Kilometreler çoğaldıkça daha mı gurbetleşiyor bulunulan nokta.
Ya da gözümü kapadığım an bulunduğum nokta, gurbette miyim şu an. Kaç ifadesi var acaba gurbet denilenin.
Söz gelimi sana olan gurbetliğim, rüyalarımda o kadar yakınsın ki bana, şuracığımda. Ama rüyalarımın hemen öncesi yorganı kafama geçirdiğim an bir bakmışım yalnızım bir bakmışım düşüncelerimde yaşıyorsun.
Gerçek nerede?
Yaşlanmadan tek bir yüz ifadesinde yaşadığın kadarsın bende, yaşattığım kadar varsın. Hemen şuradasın, elimi uzatsam erişeceğim, şuracıkta işte ama sesimi duyamazsın.
Gurbet peki?
Uzaklığın kifayetsizliği, kelimelere sığdırılmış anlamsızlığı.
Anlam ne?
Orda duruyorsun, masamın bir köşesinde. Bakışlarında yaşıyorum seni, onu da geçelim düşüncelerim yaşatıyor seni. E o zaman neden uzaksın peki.
Anlam nerede?
Neden peki bu karmaşa. Varlık içinde yokluk, sen içinde sensizlik, sensizlik içeri sen. Yorgun bir yorgan örtümü karanlık mı gurbet? Yolların götürdüğü uzaklık ifadesi mi? Ya da ulaşılmazlık mı en sade haliyle? Yakın ya da uzak sensizlik mi kelime anlamının bütünleyicisi.

Peki anlam?

En anlamlı aşk bu mu?
Yoğunluk denilen, geçenlerde bir yerde okumuştum üç kategoride gerçekleşiyormuş. Ölçüp tarttım da gurbetliği. İkinci evresi bitmek üzere. Birinci evresinde fazlasıyla acı varmış üstlenilen. Hasretin iç dökümü acı damlaları eşlik edermiş yaşayana. Belli süre sonunda ikinci evre acının bitip umursamaz gidip gelmelerin başladığı evre. Hayatın seyrinin normale dönme çabası. Arada aklına düşermiş sevgili. Kaçış anı yaşanılırmış, süratli bir kaçış anı. Yaşanan onca şeyi hatırdan silme telaşı, yokmuş çabaları. Ardından üçüncü evresi gurbetin, hayat akışına kavuşur. Taraf ne kadar sevse de takvimin koparttığı yapraklarına gömer sevdiğini. Ayda yılda o da özel sayılan günlerde hatıra düşme dışında bir şey kalmazmış eskiden. Sonra yine yeniden yenibahar aşkları, yenibaharlar yaşanırmış bünyede.

Belki gerçektir. Süreç nereye ilerliyor hakkında fazla fikrim yok. Akışına kapıldım nehrin. Fazlası ile yorgun bedenim, bir acıya daha dayanır mı, ama kapattım kapılarımı acılara. Acıya doyumsuzdum ya aylar öncesi dillenmişti bu tümce, acıya doydum sanırım.

Gerçek ne olursa olsun süreç nasıl işliyorsa işlesin ben bu gün gurbetin bilmem kaçıncı günü hala yaşıyorum. Hatırımdasın hala. Umutluyum nedense. Umudumsun tükenmek bilmeyen.

Kırkıncı günde kavuşulan padişah kızını anlatmıştım sana, çobanın aşkını. Bende delilik mi bilmem kırk gün vermiştim kendime ama kırkın üzerine bir kırk daha geçti. Belki bir kırk daha geçecek, kavuşulmazım sen yoksun. Bilmiyorum, kırklara ermek zamanı belki… İlahi dilde yankılanmalı bu gün belki. Bir Ferhat bir Kerem daha gelmeli yeryüzüne… Gurbet belki çobanın aşkını aşmalı… Şirin’e ulaşmalı bu gün…