Bedenime düşen yorgunluğu unutmak istercesine uzandım yatağa.
Rüzgârlıydı hava. İlahi bir ninni sarmaladı bedenimi. Hiçbir şey hissetmeden, hatırlamadan uyumak istedim. Alın terimden son bir yudum alıp, zor olmadı hülyalara dalmam.
Bırakmadın beni, gitmedin bedenimden. En hissizliğe terk ettiğimde kendimi çıkageldin geceme.
Saatler sürdü gülümsemen. Konuşmuyordun.
Belki bana öyle geldi.
Eskileri yaşadım en karışılmadık saatlerde.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
