Sensiz bir geleceğe araladım perdemi. Soğuktu karanlıktı dışarısı, korkuyordum. Yalnızlık kapladı bedenimi ve kimsesiz bir hıçkırık. Denizi seyrettim uzunca, gözyaşlarım karıştı alabildiğine siyaha. Ay vardı bir yakamozda gördüm silüetini. Işıl ışıldın. Dalgalarla raksına boğuldum uzunca. Kandırdım kendimi, olmadık zamanda gün ışığım saydım.
Seyrettim…
Balıkçı takalarının tamtamları duyuldu uzaktan. Birleştiler ışıkla karanlığın ufuk çizgisinde.
Sana geliyorlardı, alacaklardı seni benden.
Attım kendimi denize, tamtamlara ve korkuma aldırmadan.
Kulaçladım soğuk suları, sana savurdum bitkin bedenimi…
Yetişemedim…
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
