Sevda Destanı Şiiri - Oğuzhan Yarışçı

Bir gülsen ölürüm kurşun gereksiz
Ölmek için illa toprak mı lazım
Gönlümün yoluna arşın gereksiz
Bulmak için illa gitmek mi lazım

Sanki gözlerinden geliyor bahar
Kirpiğin, kaşların hoyrat bir çiçek
Bakışında nasıl bir kudretin var
Beni sende kaybetmeye yetecek

Gözlerimin ta içine bakınca
Anla; seni nasıl seviyorum ben
Sen beni çırasız, odsuz yakınca
Titrek avucunda eriyor bu can

Hoş bir cesaretle yüzüne bakmak
Zamandan, mekandan ayırır beni
Nerde olursam hep gözüne bakmak
Uzaktan, yakından ayırır beni

Bilmiyorum nedir sendeki bu sır?
Küçücük gözlerin öylesi derin
Belki tüm cihanı içinde taşır
Ama sadece ben dolu yüreğin

Karlı bir dağ gibi yalnızdım önce
Önemsizdi takvim, boşluktu zaman
Sen hesapta yokken bana gelince
Çekildi bulutlar dağıldı duman

İlk defa sırtımı döndüm ölüme
Kara kış ömrümde baharım sensin
Düştün düşeli bu şair gönlüme
Bildiğim en güzel şiirim sensin

Gözüme ufuklar doluyor benim
Ellerin ruhumu alıyor gibi
Çileden tükenmiş yorgun bedenim
Huzuru elinde buluyor beni

Canda alev alev yanar hasretin
İçimde bu ateş, bitmez bitmiyor
Sanma ki gün olur diner hasretin
Yanımda ol gider dedim gitmiyor

Bir gülsen ölürüm kurşun gereksiz
Ölmek için illa toprak mı lazım
Gönlümün yoluna arşın gereksiz
Bulmak için illa gitmek mi lazım