Sevda Şiiri - Nejla Özkan

Sevmek güçtü,
Yorgun yılların ardından,
Kadın ağlamıyordu artık,
Gözlerinde tebessüm,
Kirpikleri utangaç sevgi açıyordu renk renk
Doluydu yüreği ne önemi vardı ki
Yalnızdı sevda
Ne değiştirirdi ki kaderi,
Yüreği dolu dizgin aşkı tatmıştı,
Seviyordu delice,

Onun sevdasıydı saf ve masum olan.
Ne bir gözyaşı akıttı sevdasına aşkına
Nede bir gurursuzluk duydu yüreği,
Kim bilirdi ki kim anlar,
Severken delicesine sevdasını,
Onundu sevgi onundu bu aşk
Masumdu hüznün adı.
Yalnızlığa yazılan sessizdi artık sevda,
Aşk içinde sessiz fırtınalara gebeyken özlem,
Deniz fenerinde yol olurken gemilere,
Ne çok umutlara yelken açar ağlamadan sevda,
Ne yuvalara kavuşur tayfalar fenerin ışığında,
Umut doğuyorken gece ağlamaz aşk,
Bir evin aydınlık ışığında.
Mutludur yalnızlığıyla
Güler gözleri dolar yüreği onsuzlukla
Sonsuzluktu sevda

01 02 2010