Pencerenin arkasındayken,
dışarıda yağan kar
üşütmüyor beni.
ve gençliğim onunla
beraber bana bakıyor,
gözlerime seriliyor.
beyazlaşan tellerimin
arasında
birkaç siyah asılmayı
bekliyor,
bana ölümü hatırlatıyor.
korkmuyorum oysa ben ölmekten,
dolu dolu geçirmedim
hayatımı belki ama,
gözlerimi bir an
bile ayırmadım gözlerinden,
sevaptır diye.
Kayıt Tarihi : 12.1.2012 13:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!