Hoşgeldin anne,
Uzun zaman oldu
görmeyeli seni ,
Yüzün yine aynı ,
Bildiğim ama hiç tanımadığım
Bir yabancının yüzü.
Çok özlediğimi anlama diye
Kaçırıyorum gözlerimi.
Gözlerimi okursun korkusuyla,
Ama sesim kaçamıyor,
çünkü titrek ve yorgun,
Karşılaşmamızın hiç heyeyecanı yok.
izlediğim filmler yada,
anlatilan hikayelere ,
Başka annelere benzemiyor.
Ne zaman görsem seni
Donup kalıyorum
Güneşin yetmediği kutuplar gibi
Suç benim mi,
yoksa güneşin mi,
İnan bunuda önemsemiyorum.
Seninle konuşacak iki kelime
Bulamıyorum.
Sana kurulacak cümleleri,
Hayat bana hiç ögretmedi.
Sen biliyorsun duygulardan kaçmayı.
Konuştuğumuz an,
Yılların özlemi bir anda kapatıyor ışıklarını.
Siliniyor bir anda onca hasret,
onca bekleyiş
Aslında seni beklemeyi seviyorum.
Seni sadece seyrederken seviyorum anne.
Aklıma her geldiğinde,
İçimde bir sohbet açılıyor.
Bütün yaşayamadığım duyguların
sorumlusu benim diye düşünüyorum.
Bir parçanım senin,
Ne istediğini benim anlamam gerekli diyorum .
Cennet bile ayağının altındaysa
Bunun üstüne bir kelimem yok sanki .
Görmesem özlüyorum anne,
Özlemini seviyorum .
Konuşmadan, sarılmadan ,
Uzaktan seviyorum seni.
Yan yana gelirsem
Eksik kalıyor üşüyor içimdeki cocuk.
Hayalimde sarılıp ısınmayı
Seviyorum .
Aklına gelmiyorum ,
Aklımdan gitmiyorsun .
Adımı unuttuğunu hissediyorum ,
Ama buna kızmıyorum.
Ben biliyorum ki,
Senin adın anne,
Ve ben suçu kendime bulmalıyım .
Gelme yanıma istemiyorum.
Yüreğimde ki sıcaklığın
Bakışlarında üşümesin.
Bir fotoğrafımız bile olmasın.
Karnından kalbine yolu bulamadım,
Bulamadım anne.
Düşlerimde seviyorum seni ,
Düşlerinde bari sev beni "Anne...."
Volkan Gülbitti
Sadece volki
Kayıt Tarihi : 8.10.2025 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!