Sessiz Bir Gülüşün Ardından

Sessiz Bir Gülüşün Ardından

Aklımda en çok gülüşleri kaldı,
Bir ilkbahar sabahı gibi taze,
Bir çocuğun sevinci gibi saf ve içtendi.
Ve ben her defasında biraz daha
Kayboldum o gülümseyişin içinde.

Vedaya hiç yakışmayacak kadar güzeldi bakışları,
Gözlerinin ucunda dalgalanan küçük bir umut...
Ben sustum, içime attım kelimeleri,
Çünkü bilirdim, konuşsam belki
Biraz daha kalırdı yanımda.

Sessizce çekildi ellerim ellerinden,
Ama gözlerin sanki hâlâ elimdeydi.
O kısa gülüş,
Bir ömürlük iz bıraktı içimde.

Gitmelerin en ağır olanıydı bu:
Ne kavga ettik ne kırıldık…
Sadece zaman yetmedi,
Sadece biz, yolda eksildik.

Şimdi biri gülünce yanımda,
Aklıma hep sen geliyorsun aniden.
Çünkü bazı gülüşler vardır ki, insanın kaderine dokunur,
Ve bazı ayrılıklar gülüş kadar nazik,
ama ömür kadar uzun sürer