Sanki taş olmuşsun da yürüyorum;
Çıplak ayaklarımla,
İçime işliyor soğukluğun.
Bir zerre sıcaklığını hissederim belki diye
Kemiklerimde hissedene kadar basıyorum
En keskin taraflarına…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta