Tutunmaya çalışırken hayatın kollarından birine
Umarsız uzaklığına düşüyor gözlerim
Kurtulmaya çırpınırken esaretinden gözlerinin
Saçlarının karalığına dolanıyor kaçışım
Sesinin nikotin bağımlılığını arzularken ansızın
Bir mezar yeri sessizliğine gömülüyorum her adımda…
Durduramıyorum freni boşalmış düşüncelerimi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta