Sessizlik suikasti Şiiri - Ramazan Çiçekli

Unuttuğum bir sözdü
konuşurken anımsadım.
Ne kadar çok şey,
bu sessizlikte;
suikaste kurban gitti.
Adını anlamaya çalışırken
belki de;
bile bile yapıyorum aynı şeyi,
en çok bu sözü
söylemek üzere beklerken,
suikaste kurban gittim.
Sen varken beni heyecanlandıran,
yepyeni bir ben varım o zaman,
Seni görünce gereksinimlerim
duygularımdan öte,
açlık çekilen bir sen vardın,
sende suikaste kurban gittin.
O sözü nasıl söyleyeceğime dair,
büyük bir eksikliğim vardı keşke
hatırlayınca söyleyebilseydim.
Söyleyemeden suikaste kurban gittim.

30.03.10/Bursa