Sessizlik Sonrası Şiiri - Bilal Aykanat

Bir sessizlik, duyuluyor o kalp atışları,
Sanki kıyamet koptu, kesti yalvarışları,
Kim dinledi ki zaten, o acı yakarışları,
Alev alevdi her yer, sular yükseldi sonra.

Bir sessizlik, ama anlamı öyle eşsiz,
Sanki kelimeler yetmemiş gibi, sessiz,
Rüzgarlar, dalgalar, karanlıklar ve sis,
Buz gibiydi her şey, güneş yükseldi sonra.

Bir sessizlik, her sükuta üstün gelen,
Bir de bakışlar, her yüreği delip geçen,
Kin nefret değil, sebebi ne yok bilen,
Susuyordu şairler, sesler yükseldi sonra.

Bir sessizlik, yalnızlığın arkadaşı o da,
Yalnızlık, ne kadar kalabalık olsa da,
Sessizlik, ne kadar gürültü kopsa da,
Anlaşılmadı tek ses, şairler konuştu sonra.