. Sessizlik Oratoryosu

Sus Sessizlik Sus!
Ezberledim bu çok sesli uğultu senfonini!
Bir sıyrılsan sımsıkı yapıştığın kulaklarımdan!
Duyabileceğim onun sesini...

Dağ düştü yol üstüne... Yol bitti!
Düş giydi ten üstüne... Can gitti!
Köygöçüren otları zapdetti gül bahçelerini!

Bilmezdim...
O aklımın kenarından bile geçerken,
Buğdaylarıma dadanan kargaları kovalar gibi defettiğim
O kara düşüncelerin,
Birgün gökyüzünce bir karga sürüsü olup
Beni iğdiş edeceğini...

Bilemezdik ki...
O binbir nazla salınan nisan yellerinin
Kuru yaprakları hışır hışır kırarcasına
Kasım yağmurlarında ıslanacağını...
Şöyle dalıp da çiyli taze çimenlere birlikte
Papatyaları kucaklayamadan daha...
Uzanıp uzanıp da tutamadığımız düşler gibi...

Bildim de...
Hep kovdum aklımdan işte...
Yolunu birgün yitirip umut şehrinin
Okyanusta kılavuzsuz kalacağımı...
Kale kapılarıma çarpıp geri gitti hep, geldiği gibi
Yaza kış geleceği düşüncesi...

Şimdi koca dünyaya yeter de şu hava
Gel gör ki yüreğim dar bana!
Yaz yağmuru kar bana!
Hasretimdir yar bana!

Fikrimin duraklarında,
Baktıkça uzuyor ufuklar...
Hiç bilmezdim boşluğun kaç okka olduğunu
Ağırmış meğer;
Beni ezim ezim ezecek kadar...

Özlemimden hançerlerim günleri
Daha kaç günün katili olacağım,
Kaç gün, benim katilim...
Sabırdandır ipliği, dokuduğum zamanın
Kahırdandır suskun bekleyişlerim...

Bakışın değiyor da gözüme düşte,
Lakin Sesin...
Sessizlikte..!
Eğilmiş söğüt dalı, suya değen ucuyla
Sesini çiziyor suya,
Dağılıyor suskun halka...
Suskun Halk’a...
Sonra bir serçe gagasını banıyor suya
Yutkunuyor sesini... Sessizce...
Güneşin umurunda değil bu sessizlik
Hiç eskimiyor pervasız doğarken bunca güne
Irmaklar yine taşıyor yatağından
Lakin akmıyor geriye...

Yaşamak,
Bir doğum-ölüm arası
Sevda da,
İkisinin ortasında kalan işte
O da, ekmek kavgası-taşla dişin arası.

Sanılmaya dildedir,
Bir yar ile diğerinin sevdası
Gözün göze bakışından bellidir.
Pişmanlıksa, gözün yaşında değil,
Yüreğinin yanışından bellidir.
Belli ki,
Bu şehirden gideceğim, geldiğim gibi
Önce anasının kuzusu
Sonra kuzusunun anası.
Olamadan bir daha,
Bir sevda cümlesinin gizli öznesi.

Dağ düştü yol üstüne... Yol bitti!
Düş giydi ten üstüne... Can gitti!
Susmuyor yokluğunun sessizliği!
Yüreğim, sen sus gayri!

mayıs'08