Sessizlik ölümdür Şiiri - Dağlar Özügüç

Karda ayazda sevdim seni
Mevsimler geçti haberin gelmedi
Sen benim yaşayan özlemim oldun
Pişmanlığımı bile esir ettin
Umutlarım da gitti dönmedi
Münzevi duygulardan uzakta
Gözlerinin derinliklerinde boğdun
Boş vaatlerle bana çok yazık ettin
Yinede ben en azından denedim
İnandığım şeyler için mücadele ettim

Şimdi bir orman kuytusunda
Ölümcül yaralarımla uğraşıyorum
Orman çok acımasız ve soğuk
İçimdeki duygular sanki biraz boğuk
Buralarda hayallerini yorgan yapmazsan
İşler içine soğuk çok kötü üşürsün
Sonrasında yılgın bir hayal içinde
Yanlızlık girdabında kanın donar
Sessizce ve habersizce ölürsün
Çünkü karda sessizlik ölümdür