Sessizlik.neçe… Şiiri - Servet Alkan

Neçe mısra çekmişim

Yokluğuna

Günahın tüy hafifliğine

Hayaline..

Karanlığın Salavatsız vakitlerinde

İn Cin Habersiz

Vurur kemendi

Boynuma usulca

Sabaha karşı.

Akrep Yelkovan birbirine Küs iken…

İkrar Ölüm getirir

Kınarlar bizi

Kapanmaz bir yara,

Akıtırken Hicran

Ayın karanlık yüzü

Gelip Saçlarına şavkını vurur

Sarı Saçların da

Yakamoz hayaller

Neçe Hasret çekmişim

Botan’da

Yaraya ilmik atılırken

Erciyese karşı….Oyy..!

Gecenin Besmelesiz Veletleri

Firari

Hasba

Arif olmuş

Nice Zalimler

Sezer sana sevdamı

Fitne Fücur Vurur kendini

Erguvan dönemeçte

Gümüş Rengi Sinende

Salıncaklar kurarlar

Narin Boyun

Küçük Döşün

Çekmez Ayrılığı

Ve

Kızıl dudaklarında

Çatlamış tuzlu Hasret….

Neçe Mısralar çekmişim

Yokluğuna

Varlığına,Gölgene

Aşk yanığına

Yüzünde ki bene…

Dublör bir ömür

Sahnede

Gözleri dolu

Elleri titrek ve Engereğin

Bilmem kaçıncı

Ölümcül Boğumunda iken

Sadakatten uzak Aşk Masalları….

Vururlar

Alnımıza,Gönlümüze

Paslı bir pranga

Anahtarsız ve öyle Zalim

Pembelerin

Kıvranırken

Bir umut bir Kara Yazı

Yol ararken içteniçe

Öyle Sessiz dalgın ve Melankoli

Ne Belam bir hal

Ne Mesnetsiz bir Rüya

Ne Kahıra çalan Sevi

Serpil; Gönlüme

Açılsın yollar

Serpil; Günüme

Selamla açsın Güneş

Serpil; Ömrüme

Günahsız,

Ağrı Dağı kadar beyaz

ve uysal Dicle

arasın Fırat’ı

Hazar da

Erciyese Kar Boran kavuşmuşken

Neçe Mısralar çekmişim Ela Gözlerine…

Neçe

Neçe,Neçe

Yokluk

Altımızda..

En Sevilen Ay

Öyle uzak

Öyle Çaresiz

Bozkırlar

Çorak ve sahipsiz

Bir Aşk Masalı

Beyaz bir Sayfa

Bulaştı Günaha

Ulaştı Heçe……..

Kavuşmakmı?

Çözümsüz Bilmece….!

Neçe Mısralar Çekmişim.Neçe,Neçe…!