Gözlerini kapattığın vakit duymaya devam edersin.
Oysa sessizlik kapatma nedenindir gözlerini.
Gözlerdir sessizlik.
Bazense gözlerini açmana sebep olandır, bir çağrıdır içinden gelen.
Çağrıdır sessizliğin ta kendisi.
Etrafına bakarsın.
Sonra bakmamaya karar verirsin bazen.
Neden diye sormaya gerek kalmaz kendince tanık olduklarının ışığında.
O ışıktır sessiz olan o anda.
Sessizlikse ışımaktır birkaç bakış açısında.
Görülen ve görülmeyen bütün karanlıktaysa
Bazen sessizliktir sadece sessizlik.
Kayıt Tarihi : 18.2.2024 21:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çocukluğumun şiirleri. Manifestolar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!