Sessizlik lütfen Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sana savruluyorum sanki,
Bir şeyler itiyor beni sana doğru.
Engel olamıyorum…
Varlığın tebessüm yüzümde,
Yokluğun hüzün gözlerimde.

Sigaramdan derin bir nefes çekip
Sorguluyorum:
"Ne yapıyorsun sen?"
Onu düşünmek bile yasak!
Susturuyorum dudaklarımı…
Ama yüreğim dinlemiyor beni.

Asi bu aralar,
Hep bir isyan, hep bir yangın.
Üç gün önce dünya yıkılmıştı sanki,
Şimdi gülüyor,
Köşe bucak top oynuyor sevinçle.

Korkuyorum…
Ya düşerse hayallerine?
Ya kafasını çarparsa karamsarlığa?
Dur diyorum durmuyor,
Sus diyorum susmuyor…

Bir durgunluk var üstünde,
Bir şeyleri çözmeye çalışıyor gibi.
İnsan bir gecede büyür mü?
Büyüdü valla…
Bir bilmiş oldu,
Bir olgun,
Sanki küçük bir filozof.

Ama konu aşksa,
Tık yok!
Yine iş bana kaldı…
Ben mi?
Ben kaderim!

Bu çocuk çok toy,
Bu “son” dediğim kaçıncı yanılgı…
Ama bu defa olmaz!
Dümene geçiyorum,
İzin veremem olmaz.

Evet, gelin üstüme…
Sağdan soldan…
Korkmuyorum artık!
Sevmekse,
Ben de severim!
Ama gitmekse…
Külümü bile bulamazsınız!

Şimdi,
Uyutuyorum yüreğimi ,
Uyanırsa sever acı çeker,
Sessizlik lütfen bayım…
Sizi henüz tanımıyorum.
Sessizlik…
Lütfen.
28.05.2025 16:00