Sessizlik De Bir Tını

Sessizlik de bir tını, izi bu kör akşamda
Kaygısızca ölürsen sana hiç gül koparmam
Gayrı suretler ölü, bitâp vücudlar kırık
Fütursuzca yazarsak burda böyle durulmaz

Bunca çabanın fişi zevki yitik yaşamda
Kusursuzca gülersen seni böyle bırakmam
Şimdi insanlık susuz, yüklü fikirler soluk
Anlatarak susarsak bunca şiir yazılmaz

Hiç kırıntı kalmadı kırık gönül kasamda
Buna kulak asmazsan ben hiç mi hiç kırılmam
Artık soluğum kağıt, belki bundan bu ağıt
Tekleyerek yürürsek hiçbir hayal kurulmaz

Zaman her şeyi çözer, işte kabuk yaramda.
İmlerini silersen horlanılmam, yanılmam.
Yoksulun hisleri şaş, yılgın gözlerinde yaş
Paylaşarak doyarsak gönül evi yıkılmaz