Sessizlik Şiiri - Hatice Güzen

Uzun bir koridorda yürüdüm,
Bir sessizlik vardı adımlarımın ardında.
Gözlerim kayboldu bir an,
Kalabalıklar içinde bir boşluk…
İçimde yankılanan bir sessizlik.

Kirpiklerim yere indiği anda,
Kolonlar gölgesini üstüme düşürdü.
Bir iz, bir soluk kayboldu hemen.
Hızla etrafa baktım, ama yoktu.
Şüphe gözlerimde doğrulandı:
Beni söylediği gibi sevmemişti o.

Bir kelime, bir bakış…
“Neyse,” dedim, “boşver.”
Artık bir eksiklik yok içimde,
Bir boşluk vardı, şimdi o da yok.
Sen sandın ki fark etmedim,
Oysa sen giderken, ben çoktan
Vazgeçmiştim.